เงียบงันคือ วันนี้ อ้างว้างคือ โหยหา หลับตาเถิดสู่แดนหฤหรรษ์ มากมายสับสนระคนกัน สิ่งกั้นที่นิ่งงัน คือร่างทหารเกณฑ์ สูดหายใจ ดั่งดูคล้ายชีวิตที่สมมุติ ที่สุดที่สุดคือ ทุกข์เข็ญ เข็มชีวิตถูกลิขิตเพราะกฏเกณฑ์ พวกเศษเดนคอยเข่นฆ่าทำลาย...... ดวงตา เหือดแห้งไร้ซึ่งความหวัง สิ้นสูญซึ่งพลังเมื่อถอดสาย สิ่งที่พร่ำพูดกันแค่น้ำลาย คนที่ตายคือลูกกู...........ไม่มีน้ำตาจากแม่ น้ำตานั้นหายไปไหน สิ่งที่ข้าพเจ้าดูคือสิ่งที่หดหู่จนต้องเสียน้ำตา ให้วีรบุรุษ สนามรัก