อย่า...ลืมถิ่น เคยอาศัย ยามไกลห่าง อย่า...ลืมทาง สายกวี ที่อ่อนหวาน อย่า...ลืมมิตร นาคร ใจกลอนกานท์ อย่า...ลืมเรื่อง วันวาน ที่ผ่านมา ปล่อย...ให้คน ข้างหลังรอ จนท้อจิต ปล่อย...ให้มิตร ถามถึง คะนึงหา ปล่อย...หัวใจ ของฉัน มันด้านชา ปล่อย...นำตา ไหลหลั่ง สั่งใจเธอ ให้...เวลา พิสูจน์คน ยามพ้นห่าง ให้...เส้นทาง พิสูจน์ใจ ห้ามไผลเผลอ ให้...เชื่อมั่น ครองสัมพันธ์ จนวันเจอ ให้..."เสมอ" ซื่อตรง คงนิรันดร์ รอ...บัณฑิต จบศึกษา มาเยี่ยมบ้าน รอ...กล่าวขาน ปริญญา ที่คว้าฝัน รอ...รอยยิ้ม เขาแย้มออก บอกสัมพันธ์ รอ..เหมือนกัน ทั้งแต่พราก จากเราไป นาน...แสนนาน กาลหมุนเวียน เปลี่ยน.พอ.ศอ นาน...จักรอ ด้วยคงมั่น มิหวั่นไหว นาน..ก็สู้ ถึงทุกข์เข็ญ จะเป็นไร นาน...แค่ไหน..ใจน้อง............***คงต้องรอ***
1 สิงหาคม 2550 18:55 น. - comment id 732417
ขออวยพรให้เขาคนนั้นจงรีบกลับ ดั่งเดือนดับจงคืนสว่างสไว ด้วยเวลานานแสนนานที่จากไกล คืนห้องใจ สูคนรอ พ้อผ่านกลอน เอาใจช่วยนะคะ
1 สิงหาคม 2550 21:32 น. - comment id 732544
ขออย่าท้อรอไปด้วยใจแกร่ง รอด้วยแรงแห่งคิดถึงคนึงหา อีกไม่นานจะกลับไปให้สัญญา ทุกเวลาห่วงใยไม่ต่างกัน ไม่เคยลืมวาจาเคยว่าไว้ จำฝังใจแต่ต้องเดินเผชิญฝัน หากน้องท้อขอโทษอย่าโกรธกัน แล้วสักวันจะกลับไปไกล้ใจเธอ
2 สิงหาคม 2550 12:12 น. - comment id 732786
คำสัญญา"อนัตตา"พระท่านสอน กล่าวสุนทร ว่าไม่เที่ยง ให้เลี่ยงห่าง ฟังคำคน พูดไม่จริง ทิ้งหลงทาง เราอ้างว้างมืดมน...เพราะทนรอ ****สัญญาอนัตตา คือ สัญญาไม่เที่ยง แต่ยังไงใจก็เชื่อเสมอ *----คนไกลใจใกล้---*
15 ตุลาคม 2550 17:15 น. - comment id 771443
คิดถึงน่ะ