จากเพื่อน เพื่อนจำพรากจากโลกให้โศกศัลย์ ยิ่งจาบัลย์เคยร่วมสุขสนุกสนาน มาลาเพื่อนเลือนลับกับวันวาน ห้วงแห่งกาลผ่านผันนั้นพาจร เพื่อนทำบุญร่วมน้อยจึงพลอยลับ เหลือเพียงศัพท์วาจาอนุสรณ์ ยามยลยินมิสิ้นโศกโลกอาวรณ์ อกสะท้อนอ่อนเผลี้ยจะเสียคน เคยสำเหนียกเสียงเพื่อนเอื้อนคำหวาน เคยส่งสารสื่อเศร้ากล่าวหลายหน เคยพาทีว่ามีสุขทุกข์ระคน เคยกังวลร่วมเรียนเพียรวิชา ด้วยโลกเคลื่อนเลื่อนเวียนเขียนคำจาก น้ำตาหลากเอ่อล้นจนท่วมหน้า แต่โลกเวียนเปลี่ยนใหม่ไปกี่ครา เพื่อนยังตราตรึงจิตสนิททรวง นาย ทานพอ