ห่วง พี่ห่วงคอยเจ้า กลับมา หา เที่ยวหากานต์ดา ค่ำเช้า อา หารหรือเข้าปลา บ่แตะต้องนา ทร มานใจปวดร้าว เจ็บเข้าทรวงใน ห่วงหาจึงพร่ำเพ้อ คิดถึงเธอละเมอหา ออกตามสุดไกลตา หวังกลับมาคลอเคลียกัน อาหารทานไม่ลง พี่นี้คงสิ้นชีวัน หรือลืมคืนกระสัน กอดกันมั่นนั้นไม่คลาย ใจเจ็บใจปวดร้าว รึถึงคราวรักเราหาย พี่เจ็บเกือบเจียนตาย รึแหนงหน่ายหายจากไป