หน้าส่วนตัว
***แว่วยินเสียงคีตศาสตร์ให้หวาดจิต
คะนึงคิดพินิจหวนถึงความหลัง
เสียงระนาดประหลาดโสตสดับฟัง
ยามรติคราครั้งพลั้งอุรา***
***ระลึกถึงคีตกรผู้อ่อนหวาน
กำเนิดเสียงแห่งตำนานผ่านภาษา
เพลงคุกพาทย์พญาเดินเพลินวิญญา
ล้วนคุณค่าแห่งความหลังยังติดตรึง***
***คีตกรประดิษฐ์เสียงขึ้นแทนรัก
บรรจงปักลงกลางจิตยากเอ่ยถึง
เมื่อพรากเสียงห่างกายคล้ายคะนึง
คีตศิลป์ยังหวานซึ้งคะนึงชาย***
***นึกอ้อมกอดสอดก่ายฝ่ายเรือนร่าง
แต่ยามนี้เหินห่างให้ใจหาย
อยากหวนกลับประทับถิ่น ณ เรือนชาย
ฝากห้วงฟ้าดารารายอย่าหมายลืม***
กุหลาบน้ำตา 2 ก.ค. 2550 20:44 น. - ID 104377 
1147
9
0
2 กรกฎาคม 2550 20:58 น. - comment id 718895
ยอดเยี่ยมครับ... มาร่วมรำลึก วันวาน...ยังแววโสตด้วยคนครับ
2 กรกฎาคม 2550 21:39 น. - comment id 718906
ดีจ้าคุณกุหลาบเจ้าน้ำตา
เพราะคะ..ระนาคเอก..
ร่วมระลึกด้วยคะ
3 กรกฎาคม 2550 00:27 น. - comment id 718941
เข้ามาแอบฟังระนาด..เอ๊ยแอบอ่านกลอนเพราะๆ สวัสดีค่ะคุณเจมส์..ซำบายดีบ่??
3 กรกฎาคม 2550 04:56 น. - comment id 718964
***เสียงระนาดประหลาดจิตคิดสดับ ประสานรับตะโพนล้อซอสามสาย แว่ววังเวงเพลงแสนเศร้าบ้างเร้าใจ ต่างเป็นไปในลีลาน่ายินยล ***ต้นเพลงฉิ่งที่แม่หญิงเคยนั่งซ้อม เป็นเพลงแรกที่น้อมรับนับเริ่มต้น ฝีกกรีดนิ้วบนซอด้วงล่วงมาจน สิบแปดปีผ่านพ้นไปใจยังจำ **มาคิดหวลทวนความหลังนั่งอมยิ้ม สลักรอยหวานพิมพ์ใจให้นึกขำ รำลึกถึงเพื่อนบรรเลงเพลงลำนำ แสนระกำเพื่อนทำฉันตกบันได.. **เพลานั้นยังเป็นเด็กตัวเล็กอยู่ ส่วนคุณครูมีกฏเหล็กเด็กจำไว้ ใครมาสายต้องรับกรรมทำงานไป ทุกซอกมุมต้องถูให้สะอาดครัน **ตึกดนตรีก็แสนใหญ่ใจนึกหวาด ไม่อยากกวาดปัดเช็ดถูเลยนะนั่น จึงต่างคนต่างวิ่งแข่งเพื่อแซงกัน ทำให้ฉันตกบันไดซวยไปเลยสวัสดีค่ะคุณกุหลาบน้ำตา..กลอนไพเราะมาก..
เข้ามาอ่านแล้วถูกใจ..ทำให้รำลึกได้เมื่อครั้งยังเยาว์วัย..สมัยมัธยมเคยเรียนที่วิทยาลัยนาฏศิลป์ค่ะ.. ถ้าใครเรียนเอานาฏศิลป์ต้องโทดนตรี..หญิงรพีก็เลยเลือกเรียนซอด้วง..ทุกคนต้องไปซ้อมที่ตึกดนตรีค่ะ... ก็นั่นแหละใครสองคนสุดท้ายที่เข้าเรียนช้า..ต้องทำความสะอาดกวาดถูทั้งตึกเลยค่ะ..ตอนเด็ก ๆ ก็ขี้เกียจกันไปตามประสาเนาะ.. พอมาได้อ่านงานของคุณ..ภาพเก่า ๆ มันก็เด่นชัดขึ้นมาเลยอดไม่ได้ที่จะใช้บ้านคุณมาเล่าความหลังสู่กันฟัง..ตามประสาคนใกล้แก่ค่ะ..
3 กรกฎาคม 2550 08:52 น. - comment id 719005
เราไม่ใช่ คีตกร แต่เป็น...
3 กรกฎาคม 2550 13:46 น. - comment id 719198
แวะมาอ่านจ้า...น้องเจมส์..เฮ้อออ...เมื่อวานเครื่องคอมพ์ รวนทั้งวันเลย...
4 กรกฎาคม 2550 03:40 น. - comment id 719426
ไพเราะครับ ไม่ได้ฟังเสียงระนาดแต่แว่วเสียงกลอน
4 กรกฎาคม 2550 17:04 น. - comment id 719813
สวัสดีครับ คุณ นายธนา ขอบคุณอย่างยิ่งครับผม ระลึกไประลึกมา ได้ความว่าอะไรล่ะครับ เล่าสู่กันฟังบ้างเน้อ..........
4 กรกฎาคม 2550 17:08 น. - comment id 719819
4 กรกฎาคม 2550 17:11 น. - comment id 719823
4 กรกฎาคม 2550 17:14 น. - comment id 719825
4 กรกฎาคม 2550 17:16 น. - comment id 719828
4 กรกฎาคม 2550 17:19 น. - comment id 719830
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
