เขาอยู่ห้องหอทองนอนบนฟูก ข้านั้นผูกเปลนอนในกลางป่า เขากินเหล้าเคล้านารีสุขอุรา ข้ากินปลาแห้งมาเสียหลายวัน เขากอดแฟนอุ่นใจไร้ทุกข์โศก ข้ากอดปืนเศร้าโศกใจไกลบ้าน เขาดูหนังฟังเพลงแสนชื่นบาน ข้านั่งอ่านแผนรบสลดใจ เขาขับรถคันโตโก้หรูหรา ข้าก้าวเดินในป่าแสนขัดสน เขาจัดงานปาร์ตี้ม่วนทุกคน ข้านั้นขนศพเพื่อนฝังเหงื่อโทรมกาย เขาเริงร่าสุขใจในบาร์คลับ ข้าอดหลับคอยศัตรูผู้ข่มเหง เขาแต่งตัวบาดตาผ้ากางเกง ข้าละเลงซักเสื้อเก่าเคล้าน้ำตา เขาผิวพรรณขาวผ่องดังปุยนุ่น ข้าตัวพรุนริ้วรอยแห่งบาดแผล เขาเข้าห้างชอปปิ้งเพลินดวงแด ข้าเข้าแล่เนื้อหนังฝ่ายศัตรู เขานอนหลับฝันดีมีความสุข ข้าทนทุกข์แอบอิงใต้ทรายหิน แต่เขาคงปวดช้ำน้ำตาริน ถ้าข้าสิ้นแรงกำลังระวังภัย
25 เมษายน 2550 14:46 น. - comment id 687591
ฝากใจห่มห่มใจคนไกลบ้าน อย่าร้าวรานน้อยใจไปเลยหนา ทำหน้าที่ยิ่งใหญ่ในพนา เพื่อสุขของพวกข้า..ข้าเข้าใจ ส่งใจไปชายแดน
25 เมษายน 2550 16:09 น. - comment id 687653
มาส่งใจไป 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ด้วยคนค่ะ เพราะว่าสุเองก็อยู่ภาคใต้เหมือนกัน
25 เมษายน 2550 17:14 น. - comment id 687688
มาเป็นกำลังใจให้กับเหล่าทหารหาญ อีกแรงครับ....
26 เมษายน 2550 06:27 น. - comment id 687866
ส่งมาอีก 1 แรงใจค่ะ..แต่งกลอนบ่ได้อ้ะ..
26 เมษายน 2550 07:13 น. - comment id 687893
อ่านบทกลอนแล้ว ทหารทุกท่านอย่าย่อท้อ ศักดิ์ศรีของท่านสูงกว่าเยอะครับ ขอเป็นกำลังใจให้