แก้วประเสริฐ
** ปรายฝนคำนึงหวน **
หยาดน้ำรินปรายฝนยามหล่นฟ้า
ในอุราแสนคำนึงรำพึงหวน
นางฟ้าเคยสบตาพารัญจวน
อดีตล้วนซาบซึ้งสุดตรึงใจ
บัดนี้หนอยากพบประสบแล้ว
สิ่งเพริศแพร้วหนีพรากมาจากหาย
เหลือพลาดหวังเคยชิดสนิทหทัย
ฟ้าฝากไว้หลงหวนครวญอนงค์
วันเวลาพรากไปช่างไกลลิบ
อยากกระซิบเหลือไว้ฤทัยหลง
บันทึกฝังความงามที่ล้ำบรรจง
สิ่งฝากคงสุดรำลึกเฝ้าตรึกคอย
กระยาหารพลันยื่นกลืนสู่ร่าง
สายน้ำค้างหวานชื่นระรื่นย้อย
ซ่านกลิ่นเนื้อหอมลิ้นมิสิ้นรอย
ยากลดถอยมือยื่นยากฝืนอารมณ์
ยามแย้มยิ้มพริ้มเพราราวอัปสร
เสียงคลื่นย้อนหาดแก้ววับแววสม
แสงทบร่างร้อยชั่งกระจ่างภิร
หน้าส่วนตัว
1202
25
0
