เกลือบยี่สิบปีมาข้าทุกข์โศก วิปโยคโศกในใจให้พลาดหวัง ด้วยชะตานำพัดซาซัดพัง จึงต้องพลั้งต้องหยุด ผุดน้ำตา ทุกข์เข้ามาไม่เคยรอต่อชีวิต ใจเจียนจิตคิดไปให้โหยหา ถึงวันนี้ผิดหวังหลายครั้งครา ก็ยังพาไม่อ่อนล้าหรอกหนาใจ ทุกข์ครั้งแรกในชีวิตติด 13 ทุกข์โมงยามขื่นขมตรมหมองไหม้ ด้วยสมองต้องมาล้าหายไป ต้องสร้างใหม่จนได้เกลือบหายดี เป็นสิบปีรู้ไหมพี่ทั้งหลาย พ่อแม่เหนื่อยเมื่อยแทบตายไม่ถอยหนี ด้วยหวังให้ลูกนั้นนั่นหายดี เหมือนคนนั้นคนดีเหมือน ใคร ใคร
787
1
0
หน้าส่วนตัว
