กาล - กานต์ (กลบทอักษรล้วน) .....น้ำเนตรนองหน้าน้องนับเนื่องแน่น คั่นครุ่นแค้นคิดคร่ำครวญควรคิดใคร่ จิตจากจรเจ้าจากใจจรจากใจ ดุจดาวดับแดดับดิ้นดังดาบดาย แสนโศกศัลย์สิ้นเสียสูญสุดโศกเศร้า หวงห่วงแหไห้โหยหวนหาห่างหาย แรกเรียนรักเริ่มรับรู้รักเรี่ยราย กาลกลับกลายก่อกลโกงกาต์ก่อกรรมฯ ...แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า.....