กวี ซีม่า
เมื่อสังคม วันนี้ มีเหลื่อมล้ำ
เกิดระบบ อุปถัมภ์ ค้ำเด็กเส้น
กติกา กำหนด วางกฎเกณฑ์
ให้ผู้เล่น ถูกกฎหมาย แต่ฝ่ายเดียว
เขามอบอำนาจ ให้คน ที่ตนรัก
ก็ถูกหัก ถูกโค่น จนบิดเบี้ยว
ขออำนาจ คืนมา บ้าจริงเชียว
ทวงกี่เที่ยว ทำบ่ายเบี่ยง เลี่ยงบาลี
ทุกข์ระทม ท่วมท้น คนรากหญ้า
ยุบสภา เลือกตั้ง ดังอึงมี่
รัฐเล่นเกม ลวงพราง หยั่งท่าที
ยื่นไมตรี เพียงอ้างกรอบ ความชอบธรรม
เสียงเรียกร้อง ของไพร่ คล้ายเพลงผี
ฟังกี่ที โหยหวน ชวนระส่ำ
เบื่อเพลงพิณ ซึง,สะล้อ แคน,หมอลำ
จึงกระหน่ำ ปืนเปรี้ยง หยุดเสียงเพลง
ซ่อนรอยยิ้ม ยามได้ ชัยชนะ
แพ้เป็นพระ สะใจ ไทยโหวงเหวง
ที่ไพร่ตาย เพราะว่า ฆ่ากันเอง
ร
840
0
0
หน้าส่วนตัว
