Saran
บนโต๊ะมีถ้วยกาแฟวางอยู่สองใบ
ถูกทิ้งให้คว่ำอยู่อย่างเดียวดาย
ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปสัมผัสมันอีก
ในเมื่อเจ้าของของมันได้จากไปแล้ว
ใช่ เธอจากฉันไปแล้ว
และไม่มีวันหวนกลับมาอีกเลย
รอยคราบกาแฟจางๆที่จับอยู่
เหมือนความคิดถึงที่ยังคงร่ำร้องของถ้วยกาแฟ
ถึงเจ้าของของมัน...
ม่านควันแห่งความเศร้า
ปกคลุมทุกอณูอากาศภายในห้อง
ไกลออกไป ไกลออกไปทุกที
ฉันหยิบถ้วยมาใบหนึ่ง
หลับตาแล้วขว้างมันออกไปสุดแรง
เศษแก้วแหลกละเอียดเต็มพื้น
ไม่ต่างอะไรกับหัวใจของฉัน ในตอนนี้
ไม่สิ บางทีอาจมากกว่านั้นด้วยซ้ำ
ฉันมองไปที่โต๊ะอีกครั้ง
เหลือถ้วยอันว่างเปล่าแค่เพียงใบเดียว
แค่ใบเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับก
1907
0
0
หน้าส่วนตัว
