ทิพย์โนราห์ พันดาว
นับสิบปีที่พรากจำจากบ้าน
ต้องไกลฐานถิ่นเอยเคยอาศัย
ไกลอดีตเคยผ่านในหวานวัย
เรื่องราวใจไฉนกรุ่นเหมือนคุ้นเคย
คิดถึงเธอรักแรกในวันเก่า
เคยมีเราเคียงเดินกลับเมินเฉย
หนึ่งความรักคล้ายลมที่พรมเลย
พลาดชมเชยเลยผ่านกาลฤดู
ในวันนี้เหยียบย่างบนทางเก่า
ทางที่เราทอฝันวันรักหรู
ดูเงียบเหงาอ้าวว้างหว่างฤดู
มองฝนพรูพรมทางที่ร้างกัน
จนวันนี้อาวรณ์ย้อนมาใหม่
น้ำแข็งใสริมทางวันร้างฝัน
ฝั่งคลองธารเคยซึ้งกึ่งรำพัน
ถ้อยจำนรรห่างหายกับสายลม
หยุดยืนที่บ้านเกิดกับรักเก่า
ลมเบาเบาแผ่วคำนึงซึ้งผสม
คิดถึงวันกาลผ่านก็นานนม
ใยปอยปมวาจายังคาใจ
นับสิบปีที่พรากจำจากบ้าน
ดั่งตำนานหวามอดีตกรีดใจไ
1771
3
0
หน้าส่วนตัว
