พู่กันของหูกวาง
เจ็บ..แต่ยังกอบเก็บวันเก่า
ทั้งที่รู้ว่าแสนเหงา..แทบทนไม่ไหว
รักที่จะช้ำ..เหมือนเป็นสิ่งย้ำใจ
ฉัน..คงไม่ใช่ที่หมายของเธอ
แค่อยากให้เธอรู้ไว้
เจ็บแค่นี้ไม่เป็นไร..รับได้เสมอ
จากไปเถอะนะ..ฉันจะเป็นฝ่ายขาดเธอ
เพ้อ..ละเมอ..เพียงลำพัง
ไม่ใช่ไม่รักเธอ..ไม่ใช่
แต่ฉันจะคอยห่วงอยู่ข้างหลัง
มองดูเธอไกล ไกล..ไม่ให้หลงทาง
ให้กำลังใจยามผิดพลั้ง..เสียใจ
จบนิยายรักแบบสั้นสั้น..ของเรา
เธอไม่รู้หรอกว่าฉันเหงา..แค่ไหน
หากฉันเลือกที่จะเจ็บ..ขอให้เจ็บเพราะเธอจากไป
ไม่อยากเจ็บเพราะเป็นฝ่ายจากไป..จากเธอ..