๏ดวงตะวันผ่านหัวไปหลายหลายเที่ยว ลมเฉียดเฉี่ยวเปลือกผิวหนังที่หยักย่น ในดวงตาแห้งแล้งขาดสายชล ยังมีคนคร่ำครวญอยู่ภายใน ๏ดั่งคลื่นคลั่งโถมไปในธารา ดั่งพสุธาเลื่อนลั่นสนั่นไหว ดั่งสายฟ้าฟันฟาดขาดบรรลัย ดั่งหัวใจที่แห้งผากมากทุกข์ตรม ๏แสวงหาสิ่งใดในชีวิต เฝ้ายึดติดศฤงคารหมั่นสะสม อีกอำนาจบารมีที่น่าชม กลับต้องจมกองกิเลสสมเพชตัว ๏กลับคืนสู่ทนทางธรรมชาติ น้ำสะอาดชำระล้างว่างทั้งหัว จุตกำเนิดเกิดออกมามีแค่ตัว อย่าเอาชั่วกลับไปให้หมองเลย
945
1
0
หน้าส่วนตัว
