ฟา
หยาดน้ำที่นองจากสองตาฉัน
รู้ดีว่ามันไม่เคยมีคุณค่า
ความเก็บกดข้างในที่กลั่นเป็นน้ำตา
ไม่เคยปรารถนาว่าใครจะมาเข้าใจ
ในเมื่อคนอย่างฉันมันนอกสายตา
คงจะไม่มีปัญญาเรียกร้องอะไรได้
เพราะฉันมันคนมีประโยชน์แค่เพียงที่ระบาย
จากอารมณ์มากมายที่สาดใส่กันมา
หลายครั้งหลายหนมันสุดจะทนไหว
ต้องบังคับให้ทำเข้มแข็งไว้เหมือนไม่หนักหนา
ก้าวผ่านจนพ้นทุกคนจนลับตา
ก่อนกายจะสะท้านเพราะหัวใจอ้อนล้าเหลือทน
ฉันมันแย่หรือเลวร้ายมากใช่ไหม
ฉันถึงได้ถูกพลักจมทุกข์ทุกหน
ฉันผิดหรือที่หวังดีกับทุกคน
จนถูกมองเป็นคนที่แสนเลว
หากจะนึกเอาแค่ตัวเองรอดเท่านั้น
ไม่สนว่าใครมันจะแหลกเหลว
คงไม่มีใ
1565
5
0
หน้าส่วนตัว
