จะเอ่ยปากให้คุณอยู่ก่อน ในใจก็สั่นคลอนจนรอนล้า บอกคุณเองว่าไม่ให้กลับมา จึงทำให้ไม่มีนำหน้าไปต่อรอง ปล่อยคุณจากไป เพราะความเอาแต่ใจและจองหอง ยิ่งยโสลำพอง ว่าไม่มีคุณในครอบครองคงไม่เป็นไร ทั้งที่จริงแล้วแทบยืนไม่อยู่ สมองเบลอ..ไม่รับรู้ความเคลื่อนไหว สมนําหน้าตัวเอง อวดเก่ง เอาแต่ใจ สุดท้ายก็ไม่เหลือใครใว้สักคน