อุ่นไหม...ดวงดาว? จึงนั่งผิงความเหน็บหนาว...ในคืนเหว่ว้า หวานไหม...น้ำตา? จึงปล่อยให้มันไหลบ่า...สะท้อนกลับมาใต้แสงจันทร์ เป็นแค่คนหนึ่งคน...ที่ยังคง...ผิงดาว ในค่ำคืนเหน็บหนาว...สะท้อนฝัน คนหนึ่งคนที่เธอเคยคิด...ว่าผูกพัน กลับไม่มีความสำคัญ...อีกต่อไป เหงาไหม...แสงดาว? ให้ฉันฝ่าความเหน็บหนาว...เป็นเพื่อนไหม? อาจไม่อุ่นเสมอ...ได้เท่ากับคนที่เธอ...ชวนผิงไฟ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร แค่ผิงดาวที่ห่างไกล..ก็อุ่นพอ