burst
เธออยู่สูงสุดฟ้าเกินกว่าเห็น
นั่งมองเงาเช้าเย็นเห็นแต่ฝัน
ในชีวิตได้แต่คิดอยู่ทุกวัน
เธออยู่สูงเกินกว่าฉันจะเอื้อมมือ
ฉันก็เป็นแค่หมาราคาต่ำ
มิสมควรสมคำจะยึดถือ
อยากให้เธอเป็นลูกไก่ในกำมือ
แต่ความจริงนั่นหรือ...คือฝันไป
แม้เครื่องบินบินผ่านยังพอเห่า
คงซักวันเธอจะเข้าใจฉันได้
เห่าเห่าเห่า...ค่ำเช้าเพื่อเอาใจ
ได้แต่เห่าเห่าไปไม่อายเธอ
แต่นี่ฉันยิ่งเห่ายิ่งไม่เห็น
นั่งมองเงาเช้าเย็นเป็นแต่เหม่อ
ยืดคอมองขึ้นไปไม่เห็นเจอ
เธอนะเธอสูงยิ่งกว่าจะรอคอย
ฉันเหมือนหมาเห่าดาวเทียมไม่เจียมตัว
กลัวก็กลัวว่าต้องเศร้าต้องเหงาหงอย
ถึงจะเห่าเท่าไร...เธอไม่คอย
ยังคงลอยสูงเด่น..อยู่เช่นเดิม