ปิดฉากความฝัน เปิดม่านความจริง ต่อไปคงต้องละทิ้ง ิทิ้งฝันที่เคยมีมา ที่ตรงนี้จะไม่มีฉัน เพราะตัวเองนั้นต้องขอลา ไปแล้วอาจจะไม่กลับมา แต่ขอความทรงจำอันมีค่าอยู่กับเธอ.. เคยฝันไว้มากมาย.. แต่ก็ต้องฟูมฟายร่ำร้อง เหมือนมีชีวิตที่เศร้าหมอง เมื่อเปิดม่านแห่งความจริง ลาก่อนบทกวีทั้งหลาย ขาดฉันไปก็ยังมีคนคอยเฝ้า เฝ้าเพ้อเฝ้าฝันเฝ้าละเมอ เฝ้าเขียนเธอบทกวี..ที่ดีขึ้นมา อยากจะอยู่นานกว่านี้ อยากจะมีบทกวีในฝัน อยากจะเขียนทุกอักขระสานสัมพันธ์ แต่ก็ขาดซึ่งความฝันที่เคยมีมา...