ปาริตา
เข็มนาฬิกากระดิกเดิน
สายลมหยอกเอินกับยอดไม้
รอยยิ้มแห้งแล้ง ใต้แสงไฟ
ระเบียงดาววับไหว อยู่ไกลตา
ไม่ทันได้เอ่ยคำขอบคุณ
โลกที่กำลังหมุนอยู่ช้าๆ
บางบทตอนเยือนย้ำว่าอำลา
กับเรื่องราวผ่านมาแล้วผ่านไป
เล่าเรื่องเด็กอมมือ ถือไม้ขีด
ข้างกำแพงคอนกรีตบ้านใกล้ๆ
ตะเกียงน้ำมันคลุ้งฟุ้งกลิ่นไอ
หาผ้าดิบทำไส้ไส่ตะเกียง
เหลียวซ้ายและขวาตามองไป
เรไรขับทำนองของงานเลี้ยง
จดจารถ่ายทอดถอดสำเนียง
ขโมยเสียง ต่างผ้า มาเชยชม
เด็กชายพิงหลังแล้วนั่งนิ่ง
มองเพื่อนไล่วิ่งกันเสียงขรม
เขาเล่นซ่อนหา ปิดตากลม
เงยก้มใบ้บอกอยู่นอกชาน
เบือนหน้ามองผนังอีกฝั่งหนึ่ง
โซ่ตรวนความคิดถึงก็ตรึงพล่าน
แว่
1139
1
0
หน้าส่วนตัว
