ดินฟ้าอากาศไม่อำนวย ฝนไม่ช่วยมีแต่แล้งมาแกล้งซ้ำ หญ้าก็แห้งเหี่ยวตายคล้ายดังกรรม คอยฝนพรำจนแล้วแววไม่มี เห็นกระถางไม้ดอกออกสะพรั่ง อยากจะหยั่งรากบ้างก็อ้างสี แล้วถอนทึ้งดึงไปไม่ใยดี อ้างไม่ดีไม่สวยปลูกป่วยการ เห็นหญ้าไม่ควรคู่ดูต้อยต่ำ คอยตอกย้ำทุกครายามว่าขาน บ้านเมืองเราจึงแยกจนแหลกราญ เพราะคิดอ่านกันเช่นนี้ แล้วดีใจ