ริ้วรอยแห่งความสิ้นหวัง ขีดขวนลงกลางหลังหนังหัวใจ เหมือนรอยมีดกรีดลึกกว่าตะไบ เลือดใสใสไหลออกมาปนน้ำตา ร่องรอยของคนขี้แพ้ ถูกแหลชำแหละเนื้อเอาเกลือทา เจ็บระบมซมซานปานหัวใจโดนผ่า ยิ่งกว่าตัดแขนขาขวากลูกตาให้หมากิน จดจำได้ไปทุกอนูความรู้สึก จะยือยึกชึกกระชากลากหัวใจไปโคกหิน เอาปืนผาหน้าไม้มายิงหัวใจบิ่น ได้ชาชินกินแห้วแจ่วใบบัวบกอกตรม เจ็บครั้งนี้เกือบระลึกได้หลายร้อยชาติ เจ็บขนาดน้ำตาลถาดขยาดขม เจ็บด้วยรักยักษ์จำแลงแกล้งชื่นชม ทำอารมณ์จมลงโศกโลกมึดดำ
776
4
0
หน้าส่วนตัว
