Prayad
วัน...ปี เดือน เคลื่อนผ่านมานานเนิ่นเคย...เพลิดเพลินเมื่อยังเยาว์เฝ้าถวิลหนุ่มและสาว...คราวก่อนย้อนยลยินไม่สร่างสิ้น...จินตนามายาลวงบัดนี้...เหลือรสกร่อยเพียงรอยรักชราหนัก...เกินทวงความห่วงหวงไร้...เธออยู่เคียงข้างหว่างแดดวงรัก...เคยห่วงคะนึงหาลับลาไกลเธอ...ทิ้งฉันฝันค้างบนทางเปลี่ยวจาก...ไม่เหลียวหลังมองฉันหมองไหม้ลา...ไม่กลับลับล่วงห่วงอาลัยโลกนี้...ไร้ความหมายหม้ายรักเอย”When love lost;The days have been long gone.I was so happy thinking of the time when we still young.When we were a young couple to be recalled happily.And it will never be gone from the world of my changeable memory.Now it
1774
2
2
หน้าส่วนตัว
