หัวใจฉันชินและเฉยชา อาจเป็นเพราะกาลเวลานั้นกัดกร่อน มองภาพความหลังอย่างอาวรณ์ แต่ห่างไกลจากรุ่มร้อน รู้สึกรู้สา ช้ำ ฉันยังคงช้ำอยู่.. เธออาจรู้และเห็นได้ในแววตา เหงา.. ใช่ฉันเหงาและเหว่ว้า แต่ฉันชินเกินกว่าจะทรมาน วันคืนผ่านไปสักเท่าไหร่ แผลก็ลึกลงไป เท่าวันที่ผ่าน เจ็บนับแต่เนิ่น จนเกินกว่าคำว่านาน จนดูเหมือนว่ากร้านและเฉยชิน หัวใจฉันหลงทาง หลงอยู่ในความอ้างว้างไม่รู้สิ้น บอกหัวใจกางปีกเถิดกางปีกบิน ใจเจ้ากลับก้มลงดิน..รับชะตา
1269
2
0
หน้าส่วนตัว
