อาจารย์นภาลัย (ฤกษ์ชนะ)สุวรรณธาดา
ในโลงนั้นร่างหนึ่งซึ่งฉันรัก เขานอนพักชีวีไม่มีตื่น ฉันเรียกเขาเท่าไรก็ไม่ฟื้น ฉันสะอื้นอ่อนใจเขาไม่ฟัง เคยกล้าแกล้วแล้วไยเขาไม่ขัด ยอมถูกมัดกายาด้วยตราสัง ฉันเคยเรียงเคียงสู้อยู่ทุกครั้ง กลับมานั่งดูเขาถูกเผาไฟ เคยชนะอุปสรรคมาหนักหนา กลับต้องมาพ่ายแพ้เกินแก้ไข เขาไปสู่ฟากฟ้าสุราลัย ฉันอยู่ไห้โหยถวิลเจียนสิ้นตาม ยะเยือกคราพญาโศกพิโยคย่ำ เหมือนเสียงร่ำลาลับให้วับหวาม เปลวเพลิงรุ่งพลุ่งโพลงแลบโลงลาม แล้ววอดวามแวบสั่งครั้งสุดท้าย ในที่สุดหยุดนิ่งทุกสิ่งสูญ เพียงกองกูณฑ์เกลื่อนเถ้าร่างเขาหาย แม้นสุดอยู่สู้ชะตาเอกากาย ฉันจะตายตามไปคงไม่นาน
763
0
0
หน้าส่วนตัว
