เก็จถะหวา
จิตเสรีที่มาจากแดนเกิด
คนหลงเพลิดพาเพลินเกินจักหวน
โลกว้าวุ่นดั่งใจใส่โซ่ตรวน
แม้ชี้ชวนเบื่อทุกข์คลุกเปลือกตม
แดนแห่งนี้เคยเงียบและเรียบง่าย
ชนหญิงชายสงบใจไร้ขื่นขม
คิดสร้างสรรค์สิ่งใหม่ใฝ่นิยม
จักทับถมตัวตนบนทางเดิม
คนลืมสิ้นธรรมดามาก่อนเก่า
เรื่องมันเศร้าโลภหลงรักส่งเสริม
ตกเป็นทาสวัตถุที่ต่อเติม
เป็นตัวเพิ่มกิเลสเหตุก่อการ
ใช้ชีวิตเวียนวนบนทางเปลี่ยว
แต่โดดเดี่ยวปลีกตนทนร้าวฉาน
อยู่ลำพังเงียบเหงาและร้าวราน
แม้สมานลืมสมัครรักจริงใจ
คนสังคมคบกันพลันฉาบฉวย
ต่างรุ่มรวยรอยยิ้มพริ้มสดใส
แต่ก็ยังรู้สึกลึกข้างใน
ว่าแล้งไร้ไมตรีที่อิ่มพอ
ยังอ้างว้างท่ามกลางโกลาหล
2555
13
0
หน้าส่วนตัว
