ลงเรือน้อยลอยเล่นชมเพ็ญแข สองฝั่งแลเย็นตาพาเคลิ้มฝัน เสียงลมเชยเอ่ยเอื้อนเหมือนจำนรรจ์ ยอดไม้สั่นเป็นเสียงสำเนียงพิณ จากไปไกลใจระทึกสะอึกสะอื้น ฟังเสียงคลื่นซัดเซาะเลาะแก่งหิน สลับสายธารไหลระรวยริน ไม่หมดสิ้นน้ำใจอาลัยนอง จากไปก่อนจะย้อนกลับมารับขวัญ ม่านฟ้ากั้นลางเลือนดวงเดือนหมอง น้ำฝนหยาดสาดกระเซ็นเป็นละออง ไร้หอห้องรองรับซับน้ำตา ล่องลอยลำร่ำไห้อาลัยถึง เฝ้ารำพึงคะนึงเพ้อละเมอหา ทั่วฟ้าดินวิญญาณแก้วกานดา กลับคืนมาหากันรับขวัญ...เอย
1005
6
0
หน้าส่วนตัว
