ดาวแสงหม่น
ในวันเหงาเปล่าเปลี่ยว
เหมือนอยู่คนเดียนในโลกกว้าง
ชีวิตฉันดูอ้างว้าง
มันว่าง.......ว่าง เดียวดาย
นั่งมองดาวบนท้องฟ้า
แล้วคิดว่ามันเหงาบ้างไหม
แล้วก็คิดว่าคงไม่
เพราะดวงดารามากมายบนนั้น
ฉันตัดสินใจแทนได้อย่างไร
ก็เหมือนตัวฉันไงมีคนเคียงข้าง
แต่ก็รู้สึก...รู้สึกอ้างว้าง
เหมือนคนเคียงข้างไม่มี
คงเพราะเราคงไปกันไม่ได้
คุยกันทีไร...ความรู้สึกใหม่ๆ ไม่เคยแทนที่
รัก...ห่วงใย...ใส่ใจ ไงคนดี
คงเป็นฉันเองที่ไม่เข้าใจ
แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
จะยังอยู่หรือ ต้องแยกทางกันจนได้
ก็คงเป็นที่ฉันอีกที่ขาดตกบกพร่องไป
ดูแลเธอไม่ได้อย่างที่เธอต้องการ
ก็ไม่เป็นไรถ้าวัน