ละอองน้ำ
ลูกแมวตัวเล็กๆตัวนั้น
ขาหลังทั้งคู่ของมันใช้การไม่ได้
มันต้องใช้ความพยามอย่างมากมาย
กว่าจะไปไหนมาไหนได้ตามลำพัง
มันคอยแต่หวาดระแวงไม่ไว้ใจ
แม้ฉันอยากจะยื่นมือไปช่วยสักครั้ง
แต่ทุกทีก็ต้องถอย ปล่อยมันไว้ตามลำพัง
เพราะตอนนี้จิตใจมันยัง..เปราะบาง
เจ้าคงถูกใครทำร้ายมา
และพยามหนักหนา ที่จะปกป้องตัวเองได้บ้าง
ทั้งที่รู้ว่าจริงแล้ว อาจจะเพราะจนหนทาง
แต่ก็ยังทำทุกอย่าง แม้ฝันจะเลือนรางเท่าใด
เจ้าคงไม่อาจรู้ว่าฉันหวังดี
เมื่อความเจ็บปวดยังมี จากการถูกทำร้าย
ฉันรู้ การจะเชื่อใจใครอีกครั้ง...ไม่ง่ายดาย
ฉันรู้ ฉันเข้าใจได้ เพราะฉันก็เคยถูกทำร้ายมาเหมือนกัน
หน้าส่วนตัว
644
1
0
