ทางโลกโศกศัลย์นั้นเศร้า ใยเจ้าเปล่าเปลี่ยวเหลียวหา ละทิ้งถิ่นฐานบ้านนา มุ่งป่าคอนกรีตขีดเอง ทุกอย่างนั้นไซร้ใช้จริง บางสิ่งอิงฝันข่มเหง ล้วนจริงล้วนเท็จเข็ดเกรง จึงเคว้งเพลงใดให้รอ ลำบากลำบนทนสู้ หดหู่อยู่ใดในหอ คล้ายนกผกผินบินต่อ แต่ก็หมดแรงแสงเลือน คร่ำครวญเรียกหาสิ่งใด ทุกอย่างนั้นไซร้เสมือน เปรียบเปรยเผยไว้ฝากเพื่อน คอยเตือนจิตใจให้ดี
971
1
0
หน้าส่วนตัว
