พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song25.html
ลุ่มเจ้าพระยา..
ใกล้ค่ำ...ย่ำสนธยา
ดวงนอนสยายผมดูวสันต์ลีลาจากฟากฟ้า
ในกระท่อมทับอย่างดายเดียวเงียบงัน
หากด้วยดวงใจแสนสงบสุข...
หาก..ลึกๆ...ไยเล่า
ใจดวงนวลนวล จึงเจือเศร้า หมองหม่น
ไป...ตามฟ้าฝน...ลำพัง
อาจจะเป็นเพราะ...วันนี้...ดวงมีโอกาสดูทีวี
ที่นานทีจะตั้งใจดูเอาจริงจังในบางรายการ..
แล้ว...
น้ำตาแห่งรานร้าวก็ซึมซึ้งละหลั่งริน
เมื่อ...ฟังบทเพลง
*ลุ่มเจ้าพระยา*ที่ฟังแล้วราวกับเตือนใจสอนใจ
ให้..*บทเรียน*..เราว่า..
คนเรานี้หนา..*ชีวิตช่างแสนสั้นเป็นยิ่งนัก*
ให้..
เราควรจักปันพลี ทำความดี เอื้อโอบ *ให้น้ำใจ*
แ
1556
4
0
หน้าส่วนตัว
