คอนพูทน
แจ่มกระจ่างกลางจันทร์อันทอนวล
ไร้หมู่มวลเมฆาท้องฟ้าใส
คืนเนียนนุ่มชุ่มเย็นโลกเป็นใจ
ลานไสวเหลืองสว่างบนทางธรรม
เพ็ญเดือนสามกาลสมัยในอดีต
รอยจารีตประณีตน้อมพร้อมเรียนร่ำ
จาตุรงคสันนิบาตพิลาศล้ำ
ต้องจดจำมหัศจรรย์ลือลั่นแล้ว
ภิกษุสงฆ์หนึ่งพันสองร้อยห้าสิบ
ยลระยิบละลิบเลื่อนเคลื่อนทิวแถว
มิได้นัดแนะนำทำนองแนว
ทุกใจแพร้วพร้อมพามาพบพาน
กรุงราชคฤห์เมืองมคธจดจารึก
น้อมนำนึกรำลึกนั่นเวฬุวันวิหาร
ล้วนอรหันต์บรรลุชอบวิชาชาญ
เข้าสักการพระสัมมาสัมพุทธองค์
เป็นเอหิภิกขุอุปสัมปทา
คือพระศาสดาบวชไซร้ให้ทุกสงฆ์
มาฆะฤกษ์เบิกทางปล่อยวางปลง
เจตจำนงจงจำแนกแตกแสดง
โอวาทะปาฏิโมกข์คู่โล
1987
5
0
หน้าส่วนตัว
