พอได้จับปากกาทีไร สมุดขาวใสๆต้องเต็มไปด้วยชื่อใครคนหนึ่ง พร้อมภาพประกอบชายหญิงนั่งมองตากันซึ้งๆ บวกด้วยหัวใจอย่างละครึ่งเอามาประกอบกัน มีตัวหนังสือเป็นตัวสื่อความหมาย อ่านแล้วอมยิ้มได้ คอยคิดคอยเอาไปแอบฝัน คิดไปนู่น คิดไปนี่ คิดไปสาระพัน จนบางวันหัวใจฉันไม่ได้หลับไม่ได้นอน ต้องโทษเจ้าปากกาตัวดี ชอบนำความหวั่นไหวนี้มาไว้ในใจอ่อนๆ ทั้งที่ฉันเป็นคนเข้มแข็งแต่ความรู้สึกต้องมาโดนบั่นทร ความคิดถึงที่หลบซ่อนจึงได้โอกาสร่อนตัวแสดงออกมา...