เพียงพลิ้ว
อย่าให้ฉันฝันเพ้อละเมอเปล่า
อยู่กับเงาคำหวานที่เธอส่ง
ขออย่างน้อยรอยคำที่ย้ำลง
ให้ประสงค์จากในหัวใจเธอ
เพียงภิรมย์สมรักถักทอฝัน
เฝ้ารอวันเคียงคู่อยู่เสมอ
ขอถนอมกล่อมใครเมื่อได้เจอ
ฝากคำเพ้อถึงกันคอยฝันงาม
เหมือนลมพรมใจให้ฉ่ำชื่น
ยิ่งดึกดื่นรอยพลิ้วปลิวใจหวาม
แผ่วผิวผ่านเพลินพิศไหวติดตาม
เปรียบนิยามความรักสลักรอย
จักสบสุขสมหวังดุจดั่งหมาย
รักห่มล้อมเรียงรายคลายเหงาหงอย
เหมือนสายลมประสารการรอคอย
หมายเกี่ยวก้อยคอยวันฝันเป็นจริง
น้ำคำเคยเอ่ยหวานยังซ่านจิต
มิอาจชิดยังจดพจน์อ้อยอิ่ง
ยังละเมอเพ้อหนักมีรักพิง
จมลึกดิ่งถอนใจไม่ขึ้นแล้ว
เป็นความจริงหรือเพ้อละเ