วังวนสังคมมายา ใบหน้าไม่มีใครรู้ แต่งเติมสีสันให้น่าดู ปิดบังผู้รู้ความจริง หน้ากากสวยแวววาวพราวระยับ มีขนนกโบกสะบัดแสนงามยิ่ง เงางามเลิศสรรค์พราวพริ้ง ในความจริงใครหยั่งรู้เป็นเช่นไร เห็นเพียงปากรูปสวยคอยยิ้มแสร้ง แต่ในใจแห้งแล้งหยาบวิสัย ล่อลวงหลอกคนโง่ให้งมงาย เป็นนางร้ายชายชั่วสุดพรรณา โอ้สังคมสมัยนี้ไร้คนแท้ จริงใจแน่หาไม่ได้ควรคบหา ปลิ้นปล้อนหลอกที่แท้แค่มายา ตีสองหน้าใส่หน้ากาก..เข้าหากัน