นึกถึงบทกวีบทนั้น..... ที่เธอฉันผลัดกันแต่งคนละวรรค รวบรวมเรื่องราวตั้งแต่คราวเริ่มรู้จัก จนกลายเป็นความรักและผูกพัน ในบทกวีบทนั้นมีสัญญา..... ว่าเธอจะกลับมาคอยปลอบขวัญ ฉันจึงรอแม้นานวัน เพื่อสร้างฝันตามคำมั่นระหว่างเรา ทุกวันนี้..... ยังรอเธอคนดีอยู่ที่เก่า มีความหวังลางเลือนเหมือนเป็นเงา คอยนั่งเผ้าเรารอ ขอเธอคืน กลับมาเถอะ..... เพื่อเช็ดน้ำตาเปื้อนเปรอะยามสะอื้น ยังรักเธอเสมอไม่เผลอไปเป็นอื่น รอวันยิ้มชื่นเมื่อเธอคืนมาปลอบโยน
643
6
0
หน้าส่วนตัว
