ลักษมณ์
กลอน
.
เขลาเกินกว่าหาคำไหนออกมาวาง
.
ให้อยู่ท่ามกลางเสียงสำเนียงเสนาะ
.
ที่เรียงร้อยด้วยถ้อยคำที่จำเพาะ
.
ให้ไพเราะออกเป็นรสบทกวี
.
.
เพราะหัวใจเราแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
.
กองอยู่บนเถียงโลกโศกวิถี
.
หมดแล้วใจจะเรียงรสเป็นบทกวี
.
หมดทุกคำที่มีเสียงสำเนียงกลอน
...