แอ็ปเปิ้ล
เมื่อใบไม้ร่วงหล่น
ใจหนึ่งคนร้าวรอนอ่อนไหว
ดั่งเป็นส่วนหนึ่งของกิ่งก้านใบ
คล้ายฝังรากความห่วงใยด้วยใจผูกพัน
เมื่อสายลมลอยคว้าง
ใจหนึ่งคนก็อ้างว้างไหวหวั่น
ดั่งรวดร้าวท่ามกลางหมอกควัน
เพียงสายลมพัดผ่านก็พลันหนาวใจ
เมื่อเกลียวคลื่นเหวี่ยงตัวเศร้าสร้อย
ใจหนึ่งคนก็พลอยโอนไหว
คลื่นกระทบหาดน้ำตารินกระทบใจ
ย้ำเท้าเดินไปบนความเงียบงัน
เมื่อฟ้าไร้ดาว
ใครหนึ่งคนก็เจ็บร้าวจนใจสั่น
ความเหงาโรยตัวพลิ้วไม่เว้นวัน
เหมือนรักที่หมดความสำคัญจากใจเธอ
ทุกอย่างรอบกาย
คล้ายเป็นเครื่องอธิบายความจริงที่ฝันเพ้อ
หากวันนี้เป็นวันที่ไม่มีเธอ
ฉันคงละเมออ่อนไหวด้วยใจรักเธอ...ตลอดไป