ร้อยฝัน
ยามสายลมหลงทางพัดผ่านมา
เหล่าดอกหญ้าข้างทางก็หวิวไหว
เมื่อหยาดฝนหล่นละอองมาต้องใบ
ก็แกว่งไกวลู่ตามยามฝนพรำ
ครามวลหมู่แมลงมาหยอกเย้า
ดอกหญ้าขี้เหงาก็ยอมถลำ
หลงระเริงฟ้อนส่ายเหมือนร่ายรำ
มิกลัวเจ็บกลัวช้ำยามเขาจร
เพียงวูบไหวความสุขก็พลันหาย
สายลมเดียวดายไม่พัดเหมือนก่อน
หมู่แมลงก็บินลับกลับรังนอน
สายฝนจรจากไปไม่หวนคืน
เศร้าโศกเพียงลำพังหนอดอกหญ้า
จะเอื้อมคว้าสิ่งใดก็สุดฝืน
จะเจ็บช้ำเพียงใดต้องกล้ำกลืน
มิอาจคืนสิ่งหวังดังตั้งใจ
มองสิ่งใดในโลกล้วนโศกเศร้า
เห็นเพียงเงาก็เอื้อมมาคว้าเอาไว้
รอฝนซาฟ้าสว่างขึ้นกลางใจ
จะเริ่มต้นสู้ใหม่ด้วยใจเดิม
3504
3
0
หน้าส่วนตัว
