ไผ่ดำ
...พอเถิดนะ ความดี.. ที่ไร้ค่า
หมดราคา หมดความงาม หมดความหมาย
เหนื่อยเหลือเกิน ทดท้อ ขอลาไกล
ลืมพี่ชาย เถิด..นะ ถ้าน้องชัง
...พี่ขออยู่ เงียบเงียบ กับความเศร้า
จะจดจำ เรื่องราว แต่หนหลัง
ซ่อนในใจ ยอมเจ็บช้ำ ตามลำพัง
เพราะวาดหวัง กับน้องไว้ ไม่สมปอง
...เพื่อนคนใหม่ ของน้อง คงดีกว่า
พี่จำลา แม้ว่า พี่จำต้อง
น้ำตาริน ไหลหล่น บนแก้มนอง
จะไม่ร้อง ขอให้ เห็นใจเลย
...ทิ้งพี่ไว้ ตรงนี้ เถิดน้องรัก
ไปพิงพัก เพื่อนใหม่ เถิดน้องเอ๋ย
พี่ไม่คิด ต่อว่า อะไรเลย
เพราะพี่เคย ชินชา มามากพอ
...พี่เคยผ่าน ผิดหวัง หลายครั้งแล้ว
หลายร้อยแนว เจ็บหนัก จนชักท้อ
ทั้งที่รู้ ยังหลงไป ใฝ่พนอ
แสนทด
830
6
0
หน้าส่วนตัว
