ในคืนเหงาเศร้าไหมใจของฟ้า คนเหว่ว้าอาดูรคูณแพ้พ่าย กอบระทมตรมเหน็บเจ็บมิวาย ใจสลายและเว้าวิ่นบิ่นมีรอย ทุกคุ้งโค้งขอบฟ้าพบว้าเหว่ ใจร่อนเร่เรี่ยวแรงลดล้าถดถอย ฝ่าม่านเมฆหมอกราตรีที่เลื่อนลอย ขวัญเคลื่อนคล้อยปล่อยคว้างหว่างอารมณ์ แสงริบหรี่จากดาวพราวระยิบ ยากยกหยิบโยงสายใยไล้ผสม นวลจันทร์เจ้าเว้าวาดแสงแต่งชื่นชม ใช่ห่อห่มหัวใจให้เหงาคลาย ลมกราวกรูพรูพร่างกลางคืนเหงา ดุจเยี่ยมเย้ายั่วใจไฟรักหน่าย น้ำค้างพรมห่มใจซับไอกาย ล้างฝันร้ายร้างไกลได้ครึ่งคืน.
1066
1
0
หน้าส่วนตัว
