อัศวายุ
จับหัตถ์นุ่มกุมแนบไว้ข้างแก้ม
แทรกสอดแซมแกมระรินอวลกลิ่นหอม
ชวนเคลิบเคลิ้มหลงใหลยามอ้ายดอม
โอ้..พะยอม หัตถ์น้องช่างกล่อมใจ
คิดถึงวันเรานั่งเคียงมองภูผา
สองหัตถากุมมั่นไม่หวั่นไหว
แม้นวันหน้าจักต้องพบอุปสรรคใด
กรต่อกรจักจับไว้ไม่ปล่อยวาง
....................................
เคยคิดคำว่ารัก ออกจากชีวิตฉัน และจะไม่มีวันให้กลับมาล้นใจ เคยทุ่มเทเพื่อรัก ทั้งหมด...หมดเลยทั้งหัวใจ..สุดท้ายทำไมกลับมาแค่เพียงน้ำตา...แต่ลมมันก็พัดพาเธอจากฟากฟ้า...แค่เพียงได้มองตา..ก็พอจะเข้าใจ...เธอเปลี่ยนคืนที่เหงาเหลือเกิน..ให้มันมีความหมาย..ไม่รู้ทำไม..ไม่รู้จริงๆว่าเพราะอะไร..
เพราะเธอใช่ไหมที่ทำ
863
3
0
หน้าส่วนตัว
