ตั ว เ ล็ ก
น้ำเอยน้ำท่วมเมฆ
การเวกเกาะคอนตอนฟ้าสาง
โอละเห่...........ชะเลแพรวแก้วรางชาง
ฉันจะวางมาลีที่เปลญวน
น้ำเอยน้ำท่วมเมฆ
เจ้าโยกเยกโยนคลอนย้อนกำสรวล
จึงเถาวัลย์ลัดเกราะเลาะเพลงครวญ
ให้แย้มยิ้มเซซวนซุกซึมเซา
น้ำเอยน้ำท่วมเมฆ
เจ้าเป็นเอกไก่ขันเมื่อวันเก่า
ต่อแต่นี้หากไม่มีคำว่าเรา
สักกี่เช้าที่ยังนับไม่หลับตา
น้ำเอยน้ำท่วมเมฆ
เอกเขนกลมโบกที่โตรกผา
มองสายหมอกกล่นเยือนเกลื่อนนภา
ในแววตาทั้งคู่ที่รู้ดี
น้ำเอยน้ำท่วมเมฆ
เจ้าดอกการเวกเฉกเช่นนี้
มาหล่นร่วงเรือน้อยลอยนที
ฉันคงหลับฝันดีชั่วชีวิต.
................................................