ลุ่มน้ำ ณ เทือกเขาดงรัก
ไม่มีสิ่งใดจะให้แม่
มีเพียงแต่ซากร่างที่ยังเห็น
ไม่มีเงินทองของจำเป็น
มีเพียงความลำเค็ญ...ขื่นเข็ญใจ
กลับมาบ้านเราคราคราวนี้
หอบซากชีวีที่ผอมผ่าย
มาซบแผ่นดินถิ่นเกิดกาย
ซบตักอุ่นอายแห่งวัยเยาว์
สัมผัสมืองานอันกร้านหยาบ
ที่เคยกำหราบยามลูกเขลา
ที่เคยลูบไล้แผ่วเบา
เมื่อครั้งวัยเยาว์...นานมา
บัดนี้ลูกแพ้แล้วแม่เอ๋ย
ก่อนเคยใฝ่ฝันนั้นหนา
ผ่านเลยล่วงหลายเวลา
ดังคนไร้ค่าคว้าลม...
เขามองคนที่ภายนอก
เอาความลวงหลอกเข้าห่ม
ใส่หน้ากากเข้าหาสังคม
นิยมวัตถุเงินทอง
เขาไม่เห็นใจเราบ้างเลยแม่
มีแต่เหยียบหัวขึ้นจองหอง
จิตใจช่างดำดั่งลำคลอง
หยิ่งผยองเหยียดด่าว่าเราจน
ฝ่าม่านน้ำ
1086
2
0
หน้าส่วนตัว
