ช็อกโกแล็ต
นั่งรอเสียงโทรศัพท์
วิ่งมารับหวังเป็นเธอ..โทรมาหา
ที่ไหนได้ใครก็ไม่รู้..ไม่คุ้นหู..คำพูดจา
ไม่ใช่เธอที่โทรมา..และที่คุยอยู่ก็ไม่รู้ว่า..เขาคือใคร
เลยรีบวาง..เพราะไม่ใช่เธอ
ทำไมปล่อยฉันให้รอเก้อ...เพ้อไปถึงไหน
กลับมานอนกอดหมอน..เซ็งหัวใจ
..ทำไมล่ะทำไม...ไม่เห็นโทรมา
คำหวานๆก็ไม่มีให้เหมือนเก่า
ปล่อยฉันนั่งเหงา..หายไปไม่เห็นหน้า
หมั่นไส้แล้วนะ..เมื่อไหร่..จะติดต่อมา
ก็ไม่ได้คิดถึงนักหนา..แค่อยากมีคนพูดจา....ไม่สำคัญอะไร....
..รูปเธอก็ไม่อยากมองมัน
ความผูกพันที่หล่นหายแบบนั้น..เก็บกลับมาได้ไหม
ก็ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเธอ..มันรู้สึกดีกับหัวใจ
เปล่านะฉันไม่ได้