เงาเมฆหม่นมัวมนอยู่บนฟ้า เงาใจข้ามืดมนกว่าหนไหน เงาเมฆคล้อยลอยเคลื่อนเลือนผ่านไป แต่เงาใจไม่ลับหายวายเว้นทาง เมื่อหยุดมองส่องใจในเงามืด เงามันจืดจากใจไปทุกอย่าง เมื่อเริ่มออกเลิกเตือนเคลื่อนสรรพางค์ เงาที่จางก็กลับชัดถนัดใจ จะลบเงาสิงใจได้หรือเปล่า โอ้ตัวเรากังขาน่าสงสัย ขอเพียงเงาก้าวเดินเผชิญไป พร้อมกับใจจริงแท้แค่นั้นพอฯ
1881
3
0
หน้าส่วนตัว
