หากแม้ว่าเพ้อพร่ำในคำนึง จะข้ามฟ้าส่งไปถึงเธอสักหน่อย แต่ละวันที่เธอรับคงนับร้อย ด้วยว่าใจฉันนั้นคอยแต่ห่วงหา หากว่าใจเธอเต้นรับกับใจฉัน เธอคงรู้ถึงคืนวันที่ปวดปร่า ฉันใช้ความดายเดียวมาเยียวยา และผลลัพท์ที่กลับมาคือเดียวดาย มีมากมายสำคัญกว่าความรัก ช้ำนัก..แม้จะรู้ในความหมาย หัวใจฉันเขียนเรื่องดั่งรอยทราย แต่คิดลบกลับคลับคล้ายเป็นก้อนหิน ฝากคำฝากตาข้ามฟ้าไกล หัวใจฝากไปจนหมดสิ้น เอาความรักติดปีกโศกให้โบกบิน สักวันหนึ่งฉันคงชิน และยอมรับ