ไม่วาดหวัง เกิดใหม่ ในชาติหน้า เพราะกลัวว่า ร่างดับ กลับไม่เห็น แค่เป็นคน ครบถ้วน ล้วนยากเย็น แม่ลำเค็ญ อุ้มอ้อน ก่อนคลอดมา กว่าเติบโต เต็มวัย ร้องเห่กล่อม เฝ้าถนอม หนูน้อย ด้อยเดียงสา คอยป้อนข้าว ค่ำเช้า ไม่ห่างตา เอากายา ปกป้อง ผองอันตราย แม้เหน็ดเหนื่อย เมื่อยกาย ไม่เคยบ่น สู้อดทน ลำบาก หวังมุ่งหมาย เพียรพร่ำสอน ปฏิบัติดี นี้ติดกาย จนวันตาย ดินกลบ มิลบลง ไม่วาดหวัง อะไร ในชาติหน้า ขอตอบแทน มารดา ผู้สูงส่ง กตัญญูในชาตินี้มิปลดปลง ตราบดับลง อสงไขย ไม่รู้เลือน ภาพจากกูเกิ้ลค่ะ
1409
34
0
หน้าส่วนตัว
