สายลมหนาว & หิมะขาว
เหม่อมองท้องฟ้าช่างแสนอ้างว้าง
ทั้งที่ฝนพัดจางแต่ใจกลับหวั่นไหว
โค้งรุ้งงามทอดหางอยู่แห่งใด
เป็นไปได้มั้ย...นำความปรารถนาชั้นหวนคืน
กลืนกินยาพิษเรียกว่ารัก
เพิ่งได้ประจักษ์แต่กลับร้างห่างเหิน
ข่มตาหลับทั้งน้ำตาทุกค่ำคืน
ถอนสะอื้นนึกถึงยิ้มเธอในวานวัน
เวลาอาจเป็นยาถอนพิษชนิดหนึ่ง
แต่ความคิดถึงกลับติดตรึงราวภาพฝัน
ยังสะดุ้งตื่นเรียกเธอทุกคืนวัน
ในความฝันชั้นยังไร้เธอเดินเคียง
หัวใจชั้นแขวนไว้บนท้องฟ้า
ไม่รู้เลยว่าเธออยุ่แห่งหนไหน
สายรุ้งเจ้าเอ๋ยฝากผ่านข้อความทั้งดวงใจ
สิ่งที่ชั้นทำได้เพียงกระซิบบอกรักเธอ
หิมะขาว
.
..........................