ปิดประตูลงกลอน ข่มตานอนก็ยังไม่หลับ 1 1000 ฉันก็นับ ทำไมจึงหลับไม่ลงสักที เหม่อมองเพดานก็พาลจะร้องไห้ ทำไมหนอทำไมเป็นไปได้ขนาดนี้ แค่คน-คน นั้นจากไปไม่ใยดี จะเป็นจะตายทันทีเลยหรือเรา เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ที่ก้องอยู่คือคำของเขา ต่อจากนี้ไปไม่มีคำว่าเรา มันปวดมันร้าวจนมีน้ำตา เช้าของอีกวันที่ฉันเหงา ค่ำคืนที่ปวดร้าวยังวนมาหา จะผ่านคืนนี้ไปอย่างไร้ค่า เผื่อว่าวันใหม่จะหายทรมาน
642
4
0
หน้าส่วนตัว
