Salukphin
ฉันเคยถามสามคำจำได้ไหม
รักหรือไม่เธอหมางเมินเดินหนีห่าง
ฉันจึงจากลาไกลไม่ร่วมทาง
จบทุกอย่างวางหยุดสุดปลายมือ
ฉันอาจเป็นสาวรั้นมั่นมิแพ้
แต่รอยแผลกลางใจนั่นตัวฉันถือ
จะตอบรับกลับไปให้ครางฮือ
เธอต้องซื้อจำจดเป็นบทเรียน
ก็คงเป็นเช่นกงกรรมนำยอกย้อน
รักจึงซ้อนซ่อนกลจนแปรเปลี่ยน
เธอเข้ามาติดตามถามแวะเวียน
ต้องการเขียนจับจองเจ้าของใจ
อยากกู่ก้องร้องไชโยในโอกาส
รักอาฆาตเฆี่ยนเข่นเซ่นใช่ไหม
เปิดบัญชีหนี้สมทบจบทันใด
จะหลอกใช้ให้ใจช้ำแล้วทำลาย
เธอก็คือคนใหม่ฉันไม่รัก
เพียงรู้จักทักถามไร้ความหมาย
เป็นแค่คนทั่วไปใช่ผู้ชาย